Vrnjačka Banja je sedište opštine Vrnjačka Banja. Nalazi se u centralnoj Srbiji u Raškom okrugu. Udaljena je oko 200 km od Beograda, 25 km od Kraljevai 7 km od Trstenika. Smeštena je između planine Goč (1216 m) i Zapadne Morave.
Klima Vrnjačke Banje je umereno kontinentalna sa uticajem planinske klime. Leta su sa svežim jutrima i večerima zbog vetra koji duva sa Goča prema Zapadnoj Moravi, a zime su snegovite i bez oštrih mrazeva. Srednja godišnja temperatura iznosi 10,5°C, a srednja letnja 20°C.

U Vrnjačkoj Banji se nalazi sedam mineralnih izvora. To su: Topla voda, Slatina, Snežnik, Jezero, Borjak, Beli izvor i Vrnjačko vrelo, od kojih se za terapije koriste četiri (Topla voda, Snežnik, Jezero i Slatina ) dok se vode sa tri izvora flaširaju kao prirodne mineralne vode (Voda Vrnjci – Borjak, Borjak 3 i Belimarkovac za Element vodu).
Vrnjačke mineralne vode se primenjuju kod lečenja:
• šećernih bolesti
• stanje posle preležene zarazne žutice
• hroničnog zapaljenja creva i želuca
• bolest žučne kese i žučnih puteva
• čira u želucu i dvanaestopalačnom crevu
• bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.

Vrnjačka Banja ima veoma dugu tradiciju lečilišta. Na vrnjačkom toplom mineralnom izvoru u vremenu od II do IV veka Rimljanisu izgradili lečilište i oporavilište AQUAE ORCINAE. O tome svedoče i arheološki nalazi u užem jezgru rimske banje, odnosno, bazena za kupanje, rimskog izvora tople mineralne vode (Fons Romanus) i mnoštvo kovanog novca koji ostavljan u lekovitom izvoru. Ovde su na lečenje i oporavak mahom dolazili rimski legionari, kao i romanizovana aristokratija starosedelaca.
Razvoj moderne Vrnjačke Banje započeo je 1868. godine radom Osnivačkog društva, najstarije turističke organizacije na Balkanu.